Soms zegt een album cover al genoeg om te weten dat het om goede muziek gaat. Dat is absoluut het geval bij de nieuwe plaat Bullseye van The Shootouts. Een cartoonachtige vormgegeven cowboy in een country en western setting. Kan toch niet verkeerd gaan? En dat doet Bullseye dan ook niet. Een plaat doordrenkt van de country en western muziek die je doet terugverlangen naar de good ol’ days.
Frontman Ryan Humbert groeide op met oude muziek zoals traditionele country, western swing, bluegrass en gospel. Samen met zijn ouders en grootouders zaten ze samen urenlang te luisteren naar deze verschillende muziekstijlen. Het komt overduidelijk terug op The Shootouts tweede plaat Bullseye. Je hoort de liefde en passie voor de country en western muziek in elk nummer terugkomen.
Op bijvoorbeeld het instrumentale titelnummer Bullseye horen je overduidelijk flarden van western swing terug. Western Swing band uit de jaren 30 en 40 Bob Wills and His Texas Playboys zijn hier niet ver weg. Maar ook de puntige traditionele country tracks als Rattlesnake Whiskey, Everything I Know en Forgot to Forgot geven prachtig vorm aan deze country en western setting. Het zijn dit soort nummers die kracht meegeven aan het album. De kracht om de plaat opnieuw op te zetten en opnieuw te beleven.
Chuck Mead zit als producer achter de knoppen en zou je kunnen kennen als frontman van country band BR5-49. Niet zomaar een band, maar een band met een CMA award op zak en verschillende Grammy nominaties. Het is duidelijk dat de relatief jonge The Shootouts een fantastische producer heeft weten te strikken. Je hoort in ieder geval op Bullseye genoeg lagen en details terug die terug te leiden zijn naar producer Mead. De inkleuring van de plaat is uiterst professioneel uitgewerkt.
Bullseye blijft tot aan de laatste minuut boeien en intrigeren. De hele country en western setting, die al vanaf het zien van de album cover aanwezig is, wordt helemaal waargemaakt. De eclectische benadering en het samenvoegen van verschillende genres pakt hier geweldig uit. Soms is de vraag of het geen onsamenhangend rommeltje wordt. Dat is hier absoluut niet het geval. Alle nummers luisteren makkelijk weg en vloeien perfect in elkaar over. Het is juist een verfrissing om zoveel diversiteit te horen en het blijft knap om het op een juiste manier te bewerkstelligen. Zeker als je nagaat dat The Shootouts nog maar een paar jaar bestaan. Bullseye is de tweede plaat van de band en wat mij betreft mogen er nog vele volgen. (Soundly Music)
