Halleluja Brent Cobb heeft in deze corona pandemie het Christelijk geloof hervonden. Hij zal niet de enige zijn… Hij heeft het niet zomaar gevonden, maar na een bijna fataal auto ongeluk waar ook zijn zoontje bij betrokken was. Dat gebeurde in juli 2020 en sindsdien heeft Cobb zijn zinnen gezet op een gospelalbum. Dit is uiteindelijk tot wasdom gekomen met And Now, Let’s Turn to Page… een gloednieuw album.
Echt gloednieuw kan je dit niet noemen omdat het overgrote deel uit gospel covers bestaat, maar Brent Cobb geeft er wel een hele eigen draai aan. Dat resulteert in een best prima album, zelfs voor de luisteraars die niets met het geloof hebben. Ja, het wordt af en toe wel heel kerkelijk, maar daar tegenover staan covers met een typisch Brent Cobb geluid die we van zijn eerdere platen kennen.
Oubollig is And Now, Let’s Turn to Page… alles behalve te noemen en het rockt en rammelt af en toe aardig de hoogte in. Dat zal je niet snel verwachten van een gospel plaat, maar zoals gezegd weet Brent Cobb een geheel eigen draai aan dit Christelijke verhaal te geven. Het wordt dan ook nergens saai en dat had ik in eerste instantie niet verwacht. Want tsja, gospel platen…
Wat interessant is aan dit hele verhaal is dat Brent Cobb zijn naasten heeft verzameld om dit album op te nemen. Familie, vrienden, kennissen en muziekcollega’s, ze hebben allemaal zo een eigen inbreng op deze plaat. Aardig om expliciet te melden is de achtergrondzang van Anderson East, Caylee Hammack en Antioch. Vooral eerst genoemde valt mij op, want die bracht vorig jaar zijn prachtige plaat Maybe We Never Die uit. Aardig dat East Cobb bijstaat in dit verhaal.
En dat maakt And Now, Let’s Turn to Page… een alleraardigste toevoeging aan het inmiddels best wel indrukwekkende oeuvre van Brent Cobb. Het is alles behalve een restjes plaat en je merkt dat Cobb hier tijd en moeite heeft ingestopt. Gaat dit album eerdere platen overtreffen? Zover wil ik ook niet gaan, maar er staan momenten op die erg genietbaar zijn en voor Brent Cobb fans niet te missen zijn.
De ster is rijzende van Brent Cobb en met dit album zal hij in Amerika, en daarbuiten, alleen maar meer waardering krijgen. Laat je niet afschrikken door het Christelijke gevoel dat je hierbij krijgt, want het neigt naar mijn mening meer naar een gewone nieuwe Brent Cobb plaat, muzikaal gezien dan. En had ik al verteld dat oom Dave in de zitstoel zat als producer van And Now, Let’s Turn to Page…? Nee, dan weet je dat nu, zoals altijd weer spot-on.
Uitgebracht door Ol’ Buddy Records
