Zoals zovelen was ook voor Jim Lauderdale 2020 een vervelend jaar. Hij gebruikte zijn vrije tijd om nog maar weer eens een album te maken. Veel artiesten kregen ruimbaan de tijd afgelopen jaar, vandaar dat we nu veel out-put zien. Voor Lauderdale is het eigenlijk usual as business. De man is niet te stoppen en brengt elk jaar wel nieuw materiaal uit. Hope is de volgende.
Eerlijk gezegd heb ik af en toe wat singles voorbij horen komen, maar heb mij er nooit toe gezet om een volledig album uit te proberen. Shame on me, want Jim Lauderdale is toch wel een van de sterkhouders van Americana muziek. Dat doet hij nu al zo vanaf begin jaren 90 van vorige eeuw en doet dat dus in verschillende stijlen. Het oeuvre is dan ook zeer divers met bluegrass, country, folk en rock. Ik heb nog veel te ontdekken van Lauderdale.
Erkenning krijgt Jim Lauderdale genoeg. Zijn ultieme hoogtepunt zijn twee Grammy awards. De beeldjes zijn elk jaar het hoogtepunt van de Amerikaanse muziekwereld. Daarnaast werkt hij samen met grote sterren en artiesten van formaat. Voor Hope werkte Lauderdale onder andere samen met producer Jay Weaver (Whitney Rose, The Mavericks, Tanya Tucker) en A-list gitaristen Chris Scruggs en Kenny Vaughan.
Hope is dus mijn eerste echte plaat die ik van Jim Lauderdale beluister. Wat ik hoor is diversiteit, veel variatie en teksten die vooral veel houvast en comfort bieden. En zoals verwacht een stukje hoop. De nummers beklijven snel. Opener The Opportunity to Help Somebody Through It is toch wel een hele goede binnenkomer die zeker ook knipoogt naar de afgelopen tijd.
Wat Hope vooral biedt is vakmanschap. De vraag of elk jaar een nieuw album uitbrengen, want dat is wat Lauderdale doet, afbreuk doet aan de kwaliteit kan ik moeilijk beantwoorden. Daar zou ik later op terug moeten komen. Wat ik wel kan zeggen is dat Hope een erg sterke Americana plaat is die niets onderdoet van andere hedendaagse Americana. Met alleen al het zien van de lijst van albums van Lauderdale sla ik achterover en verheug mij om te luisteren naar zijn eerder werk.
Zoek je naar een plaat die een lichtbaken is in deze barre tijden? Zoek niet verder, want dan zit je met Hope helemaal goed. Naast dat Lauderdale zich opwerpt als helende muziekman, brengt hij ook een stukje luchtigheid en afleiding in zijn teksten. Niet alles wordt op deze plaat té serieus benaderd. Al met al is dit een plaat om je bij terug te trekken en je over te geven aan de muziek. Muziek heelt zeggen ze soms, dat geldt zeker voor Hope.
Uitgebracht door Yep Roc Records
