Je hoort het niet vaak binnen country muziek, Georgia’s Jo Smith is naast artiest ook actief in het Amerikaanse leger. Ze was in 2019 actief in Somalië en in de tussentijd bleef ze doorschrijven aan haar muziek. Het dienen van haar land heeft gezorgd voor het vormen van haar leven, maar ook haar muziek carrière. Dit jaar brengt ze het uitstekende Wyoming uit.
Jo Smith is inmiddels geen onbekende meer binnen de country muziek. In 2017 werd ze door Rolling Stone genoemd als “New artist you need to know” en in 2018 werd ze betiteld als CMT’s Next Women of Country. Ze heeft met haar muziek daarom ook al behoorlijk wat indruk gemaakt en nieuwe plaat Wyoming is haar nieuwste wapenfeit waarmee ze vele country harten gaat veroveren.
In ieder geval heeft Jo Smith met Wyoming mijn country hart gestolen. Wat heb ik de afgelopen tijd veel genoten van deze plaat en zonder daarbij de verveling toesloeg. Soms hebben dit soort albums fillers, maar dat geldt niet hier. Elk nummer is interessant, spannend en een plezier om naar te luisteren. Plus dat je het echte country gevoel meekrijgt.
Dat komt mede doordat Jo Smith een aantal grote namen betrekt op deze plaat. Ten eerste heb je het titelnummer waarbij Vince Gill meezingt. Gill profileert zich de laatste jaren steeds meer als een artiest om mee samen te werken. Alhoewel je de vocals van Gill op Wyoming niet heel expliciet hoort is het toch een aardige toevoeging. Sowieso is deze opener van ongekende schoonheid en een geweldig begin.
Maar niet alleen Vince Gill is een opmerkelijke naam op deze plaat. Zo covert Jo Smith ook I Walk the Line van Johnny Cash. Het klinkt wat simpel zoals het origineel, maar nog steeds blijft dit nummer een bepaalde aantrekkingskracht houden waar je naar wilt blijven luisteren. Smith kopieert niet één op één dit nummer van Cash, maar voegt eigen elementen toe.
Wyoming is naar mijn mening één van de betere country platen van de afgelopen tijd. De instrumentatie klinkt authentiek en het zachte stemgeluid van Jo Smith is een lust voor het oor. Daarnaast vind ik dat er een goede balans is te vinden tussen uptempo tracks en ballads. Dit album duurt ongeveer 27 minuten en dat is precies voldoende. De plaat blijft boeiend genoeg en de tijd vliegt voorbij. Althans, dat is bij mij het geval. En als dat zich voordoet dan is het album voor mij een succes. Ik had het zo laat in het jaar niet meer verwacht, maar Jo Smith gaat met Wyoming het eindejaarslijstje halen. Toegankelijk, mooi en zeer effectief, laat je verleiden door dit prachtige album.
Uitgebracht door Cherokee Rose Records
