John Moreland staat bekend om zijn fijne Americana liedjes. Met album In the Throes brak hij door en daarna volgende het uitstekende High on Tulsa Heat en Big Bad Luv. Wat er met album LP5 gebeurde weet ik niet precies. Het was meer experiment, meer elektronische tinten en minder getokkel. Ik kon er toentertijd vrij weinig mee en was teleurgesteld. Inmiddels is deze teleurstelling omgebogen en vind ik het een prima album. Nieuwe plaats Birds in the Ceiling is een vervolg op LP5.
Dat betekent dus weer dat er weinig John Moreland op de gitaar te horen is en dat er meer nieuwe wegen worden ontdekt. Zo komen de computer drums krachtig naar voren en hoor je wederom de elektronische tinten. Waarschijnlijk werd deze geweldige muzikant een beetje moe van de standaard Americana liedjes en wilde hij wat anders.
Eerlijk gezegd kan ik Birds in the Ceiling veel beter hebben dan toentertijd met LP5. Ja, in het begin was er weer een lichte teleurstelling dat de plaat niet in trant van High on Tulsa Heat was, maar na een aantal keer luisteren verdween de teleurstelling en maakte plaats voor enthousiasme. Heel mooi dat John Moreland het toch weer voor elkaar heeft gekregen met een beste plaat op de proppen te komen.
LP5 liet de fans wat teleurgesteld achter, maar critici waren er juist lovend over. Ik denk dat dit hetzelfde gaat zijn voor Birds in the Ceiling. Het is nu niet een plaat wat je lekker eens op zet na een harde dag werken. Het is een plaat wat je met alle rust tot je moet nemen en ervoor zorgen dat je je aandacht er goed bijhoudt. Als je eenmaal de focus hebt dan ontvouwen zich er prachtige pareltjes.
Zoals gezegd vind je dus niet veel getokkel op de gitaar terug op Birds in the Ceiling, maar is er vooral voor experiment gekozen. Ook zijn er weinig echte up-tempo tracks te vinden op deze plaat. Ook qua singles is het moeilijk kiezen, want de hele plaat behoudt een soort van eenzelfde loom niveau. Een nummer als Truth Be Told komt nog enigszins in de buurt van de oude John Moreland en is zelfs even een viool te horen.
Ik ben zeer tevreden met Birds in the Ceiling en heeft mij vertrouwen gegeven met de richting waar John Moreland met zijn muziek is ingegaan. Voor fans van de platen vóór LP5 zal het misschien weer jammer zijn, maar verandering in de muziekstijl is soms goed voor artiesten. John Moreland heeft zich genoeg bewezen als traditionele Americana artiest en nu is het tijd voor hem om nieuwe wegen te ontdekken. Deze plaat laat duidelijk horen dat hij daarmee ontzettend goed bezig is.
Uitgebracht door Old Omes / Thirty Tigers
