Een van de eerste albums voor 2022 die in mijn mailbox terecht kwam was die van Josh Moore. Die naam deed mij in eerste instantie niet bekend voorkomen, maar toen het duidelijk werd dat hij onderdeel is van Laney Lou & The Bird Dogs was mijn interesse direct gewekt. Het album Through the Smoke van deze Bluesgrass groep is één van mijn favoriete platen van 2021 en leuk dat Josh Moore heeft besloten om een solo-carrière na te jagen. Dat kan alleen maar goed uitpakken.
De laatste tien jaar toert Josh Moore onafgebroken met Laney Lou & The Bird Dogs en is onderdeel van één van de drie songwriters binnen de groep. Daarnaast is hij lead-gitarist en neemt wat vocal onderdelen voor zijn rekening. De veelzijdigheid die Josh Moore in de groep inbrengt hoor je duidelijk terug op de platen. 2020 was het jaar dat optredens stil kwamen te liggen en Moore besloot om zijn eerste solo plaat in Nashville te gaan opnemen.
Het opnemen van The Cost gebeurde samen met de talentvolle producer Brad Dollar, waar Josh Moore eerder mee samenwerkte voor Laney Lou & The Bird Dogs platen. De productie van de The Cost is erg minimalistisch, maar daarentegen wonderschoon. De basis van vele nummers liggen bij de akoestische gitaar en van daaruit worden er diverse instrumentatie aan toegevoegd. Zo hoor je veel pedal steels en dobro’s terug, maar is er ook besloten om gebruik te maken van fiddles en trompetten. Alhoewel die laatste twee niet heel nadrukkelijk een stempel drukken.
Josh Moore komt uit de Appalachen en daar gebeurt genoeg als we uitgaan van de teksten op The Cost. Goede country muziek bevat meestal eenvoudig te volgen teksten en op deze plaat is het niet anders. Moore tipt onderwerpen aan zoals het familieleven, het alleen zijn en de liefde. Hij bezingt het allemaal op een volgbare manier en het is interessant om te horen wat er in hem omgaat en wat hem raakt. Het zijn machtig mooie verhalen uit de Appalachen bergen en de moeite waard als luisteraar in je op te nemen.
The Cost is een album die eenvoudig is opgezet, maar door het talent van Josh Moore naar mijn mening een plezier is om te beluisteren. De productie is wat dat betreft redelijk akoestisch, maar wordt wel bijgestaan met eerder genoemde instrumenten zoals pedal steels en dobro’s. Daardoor blijft het album spannend genoeg en wordt het niet té eentonig. 2022 trapt af met een prachtige plaat die ik inmiddels meerdere keren met veel plezier hebt weten te beluisteren. Josh Moore mag trots zijn op The Cost en ik hoop van harte dat dit debuut het begin is van veel meer moois.
Uitgebracht in eigen beheer
