Waar hoor je tegenwoordig nog country muziek die roots heeft in de oude klassieke tijd? De meeste country artiesten wagen zich er niet aan, omdat dat de luisteraar niet aanspreekt. Er is weinig markt voor. Maar heel soms sijpelt er een artiest door die muziek uit begin 20e eeuw en zelfs 19e eeuw oppakt en er een plaat van maakt. JP Harris is zo’n artiest en alles schreeuwt bij hem authenticiteit. Don’t You Marry No Railroad Man is een plaat doordrenkt van nostalgie en laat JP Harris schijnen op zijn manier.
Geboren in Montgomery, Alabama is JP Harris naast country artiest ook een timmerman. Hij reisde in het verleden heel Amerika door en deed allerlei inspiratie en ervaringen op. Hij werkte verschillende banen en uiteindelijk was timmerman het beroep waar hij de meeste passie voor had en koos. Nummers op Don’t You Marry No Railroad Man zoals House Carpenter en The Little Carpenter refereren hier naar.
De plaat is opgenomen in de zomer van 2020 in West-Virginia. De productie van Don’t You Marry No Railroad Man is in handen van Chance McCoy. Daarnaast zorgt McCoy voor het fiddle spel en achtergrondzang. En man wat raken de fiddle klanken hier. Dit is vakmanschap en professionaliteit ten top. Zowel JP Harris als Chance McCoy weten waar ze mee bezig zijn en maken van dit album een bijzonder kunstwerk.
Dat JP Harris met een klassieke plaat op te proppen komt kan niet als een verrassing gezien worden. In het verleden maakte hij al platen die een klassiek country geluid lieten horen. Maar met Don’t You Marry No Railroad Man gaat Harris nog een grote stap verder terug de tijd in. Dit album is country muziek in de meeste pure vorm die er is. Zoals eerder gezegd straalt alles authenticiteit uit en meer country ga je dit jaar niet krijgen. Ja, het moet je liggen die klassieke inslag van dit album, maar met aandachtig luisteren en een open instelling kom je heel ver.
Alle ingrediënten zijn dus aanwezig om van Don’t You Marry No Railroad Man een nominatie te geven voor het eindejaarslijstje. Dat is in ieder geval bij mij het geval. Dat komt door de prachtige fiddle klanken, maar ook het subtiele banjo spel door JP Harris. Naast de bijna perfect muzikale inkleuring mag er ook een pluim uitgaan naar de stem van Harris. Kan niet anders zeggen dat de vocals perfect passen bij het soort muziek van deze plaat. Het is rauw en tegelijkertijd erg krachtig. Doorleefd en vol met passie. Een geweldig palet die Don’t You Marry No Railroad Man naar grote hoogtes doen stijgen.
Het heeft 3 jaar geduurd tot een nieuwe plaat van JP Harris. Zijn vorige plaat Sometimes Dogs Bark at Nothing was al goed, maar dit is nog een extra kwaliteitniveau hoger. Toegegeven dat je dus wel van een klassiek country geluid moet houden. Dit is niet een plaat die vergelijkbaar is met jaren 60 en 70 country muziek, maar gaat veel verder terug dan dat. Als je eenmaal met de juiste instelling gaat luisteren naar Don’t You Marry No Railroad Man heb je een plaat de uniek is in z’n soort en die je tegenwoordig weinig meer tegenkomt. Authenticiteit is waar het allemaal om draait en met JP Harris krijg je alles van dat.
Uitgebracht door Free Dirt Records
