Gewaardeerde country veteraan Julie Robert heeft niet zo’n haast. Het is inmiddels alweer acht jaar geleden dat ze een plaat uitbracht. Sindsdien heeft ze het rustig aangedaan. Waarschijnlijk wat optredens gegeven, maar vooral zich focussen op andere belangrijk zaken. Toch begon het na jaren weer te kriebelen bij Roberts en brengt ze eindelijk Ain’t in No Hurry uit.
Julie Roberts heeft aardig wat bereikt in haar muzikale carrière. Het lijstje is erg lang. Zo verkocht ze één miljoen platen van haar eerste twee albums. Heeft het podium gedeeld met artiesten zoals Rascal Flatts, Reba McEntire, Alan Jackson en Keith Urban. En natuurlijk werd ze meerdere malen genomineerd voor diverse grote country awards zoals CMA en CMT.
Ain’t in No Hurry is dus niet met veel haast gemaakt. Julie Roberts wilde het dit keer nog beter aanpakken en schakelde niemand minder dan producer Shooter Jennings in. Jennings, de zoon van Waylon Jennings, profileert zich de laatste jaren steeds meer als the-go-to-producer voor country artiesten. Ook op Ain’t in No Hurry drukt hij in positieve zin zijn stempel. Het is dan ook echt een nette country plaat geworden met genoeg traditionele instrumentatie als fiddles en steels.
Niet alleen Shooter Jennings is als grote naam betrokken bij Ain’t in No Hurry. Zo heeft Julie Roberts het voor elkaar gekregen om outlaw Jamey Johson een nummertje mee te laten zingen. Dat niet alleen, want ook ander groot country artiest Randy House doet een nummertje mee. Het wordt duidelijk dat dit album geen half werk is geworden, je merkt het aan alles.
Maar natuurlijk straalt Julie Roberts het meeste op Ain’t in No Hurry. Ze is gezegend met een geweldig stemgeluid en wat maar niet vervelen. Daarnaast is de muziek alles behalve Nashville glad en zijn alle liedjes stuk voor stuk enorm sterk. Het album is uitgebreid en duurt meer dan vijftig minuten, maar de lange speelduur is geen probleem. Je luistert er zo doorheen.
Of Julie Roberts met Ain’t in No Hurry successen gaat behalen is afwachten. Het lang laten wachten met deze plaat kan zo z’n negatieve kanten hebben. Maar de grote groep fans zullen er blij mee zijn. Het lange acht jaar wachten heeft immers wel de kwaliteit goed gedaan. Dit is typisch zo’n country plaat om van te genieten en niet al te veel bij nadenken. De liedjes zijn country goed en simpelweg weinig op aan te merken. Wat is er tegenwoordig nog meer te willen als een country muziek liefhebber?
Uitgebracht in eigen beheer
