Mickey Lamantia is in letterlijke en figuurlijke zin een outlaw. Hij combineert het leven van een muzikant met het werk van een gevangenisbewaker. Hij weet dus wel hoe de donkere kanten van het leven er uit kunnen zien. Dat leven vertaalt hij allemaal naar zijn muziek. Lamantia is al een tijdje muzikant, maar ik kwam hem dit jaar pas tegen via nummer Ladies Love Outlaws (cover van Waylon Jennings). Die nam hij samen op met Jamey Johnson en verschijnt op zijn laatste EP serie genaamd Honky Tonk Confessions: The Final Chapter.
Er gingen al drie verschillende EP’s vooraf aan The Final Chapter. Die heb ik helaas gemist, maar na het luisteren van deze EP zal ik deze delen zeker inhalen. Want wat we horen op The Final Chapter is outlaw country op z’n best. Ongelofelijk hoe sterk dit subgenre van country muziek tegenwoordig is. Het begon allemaal begin deze eeuw met Jamey Johnson en heeft zich inmiddels uitgebreid met artiesten zoals Cody Jinks, Ward Davis en Whitey Morgan. Artiesten die ik al uitgebreid heb besproken op deze site. Mickey Lamantia mag absoluut aan dit rijtje toegevoegd worden.
Er worden werkelijk waar twee fantastische producers aangetrokken voor dit project van Lamantia. Ten eerste heb je Bill McDermott. Hij is bekend als producer van grote country artiesten als Brad Paisley, George Strait en Emmylou Harris. Daarnaast wordt Honky Tonk Confessions bijgestaan door Buddy Cannon. Meest bekend als producer van de platen van Willie Nelson. Zo produceerde hij eerder dit jaar That’s Life van Nelson. Deze twee top producers zagen wat in Mickey Lamantia en op The Final Chapter wordt deze samenwerking perfect uitgespeeld.
Zoals bij outlaw country bekend worden onderwerpen als liefde, drank, drug en dood veel bespreekbaar gemaakt. Dat is niet anders op deze EP. Mickey Lamantia kent deze zaken als geen ander en komt er waarschijnlijk iedere dag mee in aanraking. Op Honky Tonk Confessions: The Final Chapter laat hij deze onderwerpen dan ook niet onbesproken en dat maakt dit genre ook zo goed.
Naast dat het tekstueel gezien weer op en top outlaw country is doet de stem van Mickey Lamantia ook erg outlaw aan. Veel verschillen met outlaws als Cody Jinks, Whitey Morgan en Jamey Johnson zijn er niet te vinden als het op de vocals aankomt. Dit stemgeluid hebben we meer gehoord, maar verveelt geen moment. Het is rauw, bevlogen, eerlijk en maakt iedere keer weer indruk.
Ik heb de komende weken dus nog wat te doen. In totaal beslaat de Honky Tonk Confessions een totaal van 4 EP’s. Ongelofelijk dat Mickey Lamantia bij mij zo lang onder de radar bleef, maar ik kan niet wachten om zijn eerdere drie EP’s te beluisteren. Honky Tonk Confessions: The Final Chapter is mij zeer goed bevallen en is eigenlijk perfecte hedendaagse outlaw country. Ben je een kenner, fan of luisteraar van dit subgenre dan is Mickey Lamantia niet te missen en staat je genoeg moois te wachten. (Eigen Beheer)
