Je zou het niet snel verwachten, maar de Australische stad Melbourne heeft een rijke muziekscene. Er gebeurt tegenwoordig van alles en als liefhebber van muziek heeft het genoeg te bieden. Patrick Wilson komt uit Melbourne en is een muzikant. Hij treedt samen op met verschillende alternatieve country bandjes in de stad en brengt dit jaar zijn debuut It’ll Be Alright.
Patrick Wilson kan gezien worden als een alleskunner als je ziet welke instrumenten hij allemaal kan bespelen. Met name weet hij te excelleren met drums, maar ook andere instrumenten genieten zijn voorkeur, zoals de akoestische gitaar. Al zijn kennis en kunde bij elkaar verzameld door de jaren heen heeft hij kunnen verwerken tot een zeer degelijk debuutalbum.
It’ll Be Alright kun je in het hokje plaatsen van het folk genre. Er is veel getokkel te horen op de akoestische gitaar. Maar ook instrumenten zoals de pedal steel, mandoline en bass zijn te horen. Patrick Wilson weet veel variatie te brengen, want ook hoor je af en toe gave elektrische gitaren waardoor het geluid iets meer opschuift naar het genre van de folk rock muziek.
Patrick Wilson weet naast het prachtige klanktapijt van diverse instrumenten ook veel indruk te maken met zijn stemgeluid. Het heeft een zacht karakter en past heel goed bij dit soort folk muziek. De zang wordt op een hele gevoelige wijze gebracht en ligt prettig in het gehoor. Het is de perfecte combinatie van zang en de variatie aan instrumenten.
Als je iemand bent van teksten en daar veel waarde aan hecht dan ben je ook aan het juiste adres bij Patrick Wilson. It’ll Be Alright is natuurlijk al een hele positieve titel. En dat zijn veel van de teksten op dit album. Maar ook de donkere kanten worden uitgelicht zoals drugs gebruik, drankproblemen, verlies en zelfreflectie van interactie met oude liefdes.
Patrick Wilson produceert met It’ll Be Alright een sterk debuut en smaakt naar meer. Het album doet alles wat je van een goed folk album mag verwachten. Instrumenten prima, zang prima en teksten prima. Het is een klein half uurtje genieten van mooie intieme liedjes. Hier en daar weet de elektrische gitaar wat pit te brengen, maar het is minimaal. Dit album brengt vooral heel veel rust en dat is iets om te waarderen en te koesteren.
