Soms krijg ik albums in mijn mailbox waarvan ik mij afvraag hoe ze daar terechtkomen. Natuurlijk ben ik altijd blij met nieuwe albums, maar hoe deze nieuwe plaat van Russell Dickerson in mijn mail is gekomen weet ik niet precies. Desalniettemin heb ik het album toch maar op mijn MP3 speler gezet en een aantal keer beluisterd. Bij deze mijn bescheiden recensie.
Russell Dickerson is een mainstream country artiest uit Nashville en nu niet een genre waar ik veel naar luister. Hij heeft met zijn albums grote successen behaald zoals diverse Platinum en nummer-1 hits. Dat deze man wat kan dat staat vast. Alleen na het luisteren van deze plaat kan ik er niet heel enthousiast over zijn.
De reden waarom ik er niet heel enthousiast over ben is omdat dit te zoet, te gepolijst klinkt. De hele plaat klinkt als de Nashville mainstream country formule en dat werkt bij mij niet zo goed. Tuurlijk klinken de nummers lekker in het gehoor, maar jammer genoeg zorgt dat bij mij niet voor een langere houdbaarheidsdatum en de plaat meer willen horen.
Dat is ook niet heel verwonderlijk, want als je refereert naar semi country artiesten zoals John Denver dan scoor je hier geen punten. Als je dan ook zingt dat de beste country liedjes bestaan uit “whoo-hoos” dan zucht ik. Russell Dickerson weet het wat dat betreft allemaal heel best te brengen maar memorabel is het allerminst. Overigens een paar uitzonderingen daargelaten.
Mijn negatieve toon over Russell Dickerson is niet helemaal terecht, want hij weet ook zeker de juiste snaren te raken. Er staan een aantal nummers op waarvan ik best te spreken ben. Denk aan Blame It On Being Young en Just Like You’re Mamma. Hier hoor ik nog enige vorm van country en zijn redelijke interessante liedjes met mooie teksten en mooie instrumentatie.
Maar de rest van Russels Dickerson is gemaakt voor het grote publiek, de country massa. Hij zal er ongetwijfeld wederom veel mainstream country liefhebbers mee bereiken. Ook hoor ik tijdens het luisteren genoeg potentiële hitjes. Dit soort artiesten hebben succes en dat is natuurlijk niet zonder enige reden. Mainstream country is ontzettend groot en veel mensen luister ernaar. Af en toe vind ik dit soort platen leuk, maar het is dan toch ook wel heel snel overschakelen naar wat anders. Dat is wat ik doe na het typen van deze recensie en laat ik deze nieuwe John Denver voor wat het is.
Uitgebracht door Triple Tigers
