De debuutplaat An Average Woman van de Nederlandse roots artiest VanWyck maakte tijdens de release in 2018 grote indruk. Zowel bij de roots luisteraar, als de kritische media. Dat doet VanWyck met een sobere, zwaarmoedige, maar integere plaat. De muziek is ongelofelijk krachtig in zijn eenvoud en doet gemakkelijk mee met de Eredivisie van roots artiesten.
VanWyck, haar echte naam is Christine Oele en groeide in haar jeugd op in Nieuw-Zeeland. Haar uitspraak op An Average Woman is dan ook puur Engels. Ze sprak en las de Engelse taal jarenlang, vandaar dat de plaat ook geen sprankje van Nederlandse uitspraak bevat. Ondanks dat An Average Woman het debuut is werkt ze al een aantal jaren aan haar carrière. Hierdoor is ze ervaren genoeg om de verschillende instrumenten te beheersen, die dan ook veelvuldig op de plaat terug te horen zijn.
Lange tijd zocht VanWyck naar een producer die haar muziek begreep. Die vond ze uiteindelijk in Reyer Zwart. Een zeer gerespecteerde producer in het Nederlandse muzieklandschap. Zwart beheerst instrumenten zoals de basgitaar, piano en mandoline tot in de details. Dat is ook duidelijk terug te horen op An Average Woman.
An Average Woman is een uiterst indrukwekkend album geworden. Met sobere instrumentatie zoals de zacht gevoelige viool en intieme elektrische gitaar kleurt VanWyck de nummers mooi in. Daarnaast heeft ze een fluisterzachte stem die je diep in de ziel doet raken. Er zijn geen nummers op te noemen die echt er boven uitsteken, maar blinkt als geheel uit.
An Average Woman is vooral een plaat geworden die je van begin tot eind moet horen. Het laat je dromen en verlangen naar een betere wereld. Zo’n wereld die op dit moment ver weg lijkt. Het album als geheel is een perfecte combinatie van folk en roots muziek. Alhoewel de plaat voornamelijk intiem vormgegeven is, geeft het nummer Europa Escapes wat tegengas. Met zijn jakkerende gitaren en zwaarmoedige geluid geeft dit nummer je kippenvel. Maar nergens wordt het chaotisch en VanWyck weet hoe ze de rust moet bewaren.
Inmiddels is er in 2019 een vervolg gekomen op An Average Woman, genaamd Molten Rock en dit jaar God is in the Detour. Alhoewel ik beide platen nog niet in zijn volledigheid heb gehoord, gaat VanWyck meer richting de pop. De hoogstwaarschijnlijke reden zal zijn dat de roots muziek van An Average Woman niet aansloeg bij het grote publiek. Daarnaast toegegeven is het debuut alles behalve toegankelijk voor de ‘gewone’ luisteraar. Desalniettemin geniet ik van de plaat en ben ik trots dat dit een Nederlands product is.
