Dat Sturgill Simpson tot onverwachte acties in staat is dat is geen geheim. Zijn albums staan allemaal op zichzelf en hebben allemaal een geheel eigen geluid. Genres doet Simpson niet aan en blijft muziek maken waar hij zich goed bij voelt. Waar hoorden we dat eerder? Waylon Jennings trok in de jaren 70 ook zijn eigen plan en Simpson doet vandaag de dag niet veel anders. Hier alleen maar respect voor. The Ballad of Dood & Juanita is weer zo’n rare sprong.
Maar misschien was het ook wel te verwachten na de Cuttin’ Grass delen van vorig jaar. Daar begaf Simpson zich op bluegrass territorium. Alhoewel dat nieuwe bewerkingen waren van oudere nummers is The Ballad of Dood & Juanita helemaal nieuw met een originele productie. Simpson houdt wel vast aan bluegrass, waar eigenlijk zijn muziek carrière mee begon. Ook de band van Cuttin’ Grass staat hier weer paraat.
En Simpson gaat met deze plaat weer scoren. The Ballad of Dood & Juanita is een heuse concept album over de grootouders van Simpson. De nummers vloeien in elkaar over en elk is een klein verhaaltje op zich over opa en oma Dood en Juanita. Er wordt veel getokkeld en fiddles vloeien rijkelijk. Alhoewel de omschrijving meerdere genres aangeeft neigt deze plaat toch het meest naar bluegrass.
Wie natuurlijk niet kan ontbreken op zo’n plaat van allure is Willie Nelson. Nelson tokkelt gezellig een nummertje mee. Op Juanita neemt hij de gitaar bij de hand en speelt zijn deel. Geen oud stemgeluid van Nelson te horen, alleen maar zijn gitaar. Sturgill Simpson schijnt vooral alleen op deze plaat en de naam Willie Nelson kan je vooral zien als extra gimmick.
Dus wie verwacht dat Sturgill Simpson een nieuwe Metamodern Sounds in Country Music of Sailor’s Guide to Earth hier maakt moet ik teleurstellen. Dit is een vervolg op de delen van Cuttin’ Grass. De pure country luisteraar gaat hier absoluut van genieten en misschien dat hij wat nieuwe zieltjes wint. Maar dit is niets vergeleken met eerdere albums. Ik vind het een prachtige plaat en Simpson geeft hiermee aan dat hij niet klaar is met country.
Of toch wel? Hij heeft aangegeven dat, zonder het meerekenen van Cuttin’ Grass, The Ballad of Dood & Juanita zijn laatste plaat zou zijn. Ik geloof het niet, PR praat. Een momentopname waarbij er weer wat nieuwswaardigheid komt kijken. The Ballad of Dood & Juanita is goed, maar er zit veel meer in het vat waar dit vandaan komt. En Sturgill Simpson houdt genoeg van het produceren van muziek om er nu al een stop op te zetten. Nee, we gaan in de toekomst veel meer van Simpson horen. Hoe, wat en wanneer blijft de vraag, maar met The Ballad of Dood & Juanita bewijst hij eens te meer dat hij een van de grootste artiesten is binnen country muziek.
Uitgebracht door Thirty Tigers / High Top Mountain
