Soms komt er een nieuw album voorbij wat je even snel beluistert en daarna op de grote stapel belandt. En soms keer je na een paar maanden terug bij dat album. Dat geldt voor mij bij de nieuwe plaat Light Behind Light van The Honey Dewdrops. Vraag mij niet waarom, maar ik besloot recent het album weer op te pakken en uiteindelijk deze recensie te schrijven.
The Honey Dewdrops bestaat uit Laura Wortman en Kagey Parris en zijn een folk duo uit Maryland. Ze begonnen met hun muziek carrière in 2009 en besloten in 2014 zich te vestigen in Baltimore. Er werd tussen toen en nu intensief getoerd, veel albums geproduceerd en vooral veel plezier gemaakt. Light Behind Light verscheen eerder dit jaar en laat een band in topvorm horen.
Wat vooral opvalt aan dit album is de less is more benadering. Daarmee bedoel ik dat The Honey Dewdrops het vooral heel minimaal houden en vooral de nadruk legt op zo min mogelijk opsmuk en een organisch geluid. Dat betekent dat het geluid heel kaal is en er maar een aantal instrumenten zijn gebruikt om Light Behind Light vorm te geven. Heel eerlijk gezegd bevalt mij dat heel goed.
Samen met producer Nicholas Sjostrom uit Baltimore rondden ze de plaat af ergens eind 2020. Het werd een grote uitdaging om de plaat te voltooien, omdat net de pandemie zijn intrede deed. Maar het is ze gelukt en Light Behind Light klinkt ondanks het schaarse intieme geluid ontzettend mooi. Soms hoeft de muzikale inkleuring niet groots te zijn om indruk te maken.
Je merkt aan alles dat Light Behind Light niet een debuutplaat of probeersel is. Het geluid wat je hier hoort is geproduceerd door vakmensen die weten wat ze aan het doen zijn. Laura Wortman en Kagey Parris zijn ontzettend goed op elkaar ingespeeld en weten op het album elkaar heel goed te vinden. Jarenlang samenwerken met elkaar zorgt voor dit soort prachtige muziek.
Eigenlijk had ik Light Behind Light veel eerder moeten oppakken, omdat dit soort folk muziek mij raakt. Rustig, organisch en natuurlijk zijn de eerste woorden die bij mij gelijk opkomen terwijl ik dit album luister. Met de zachte stemmenpracht van zowel Wortman als Parris weten ze muziek te brengen dat een balsem is voor de ziel. Tijdens het luisteren word ik kalm en kan ik mij volledig concentreren op de prachtige klanken. Minimale productie dus, maar oh zo effectief.
Uitgebracht in eigen beheer
