Er breken nieuwe tijden aan voor de band The Jayhawks. Met hun nieuwe plaat XOXO heeft ieder bandlid een meer dan behoorlijk aandeel gekregen in tegenstelling tot eerdere albums. Zowel op instrumentaal als vocaal gebied, maar ook productie technisch gezien. Het zorgt er voor dat XOXO een plaat is geworden met veel diversiteit. Ondanks de vele wisselingen is er toch een bepaalde balans te vinden. En dat vind ik knap.
The Jayhawks gaan al een tijdje mee. In de mid-jaren ’80 debuteerden ze met The Bunkhouse album. Wat volgden waren een lange reeks van albums. Met Hollywood Town Hall (1992) braken ze definitief door bij het grote publiek. Ondanks de grote bekendheid die ze genoten waren er heel wat verschuivingen binnen de band. Terug naar het heden zijn drie van de vier originele bandleden nog steeds actief binnen de The Jayhawks. Oprichters Marc Perlman (bass), Mark Olsen (gitaar) en frontman Gary Louris worden nu bijgestaan door Karen Grotberg (keyboard) en Tim O’Regean (drums).
XOXO is zoals gezegd een groepsinitiatief geworden. Iedere bandlid heeft zijn eigen ruimte gekregen om nummers te schrijven en produceren. Het resultaat is een geweldig staaltje Americana muziek waar The Jayhawks dusdanig bekend om staan. Het pakt niet altijd even goed uit om verschillende bandleden de eindverantwoordelijkheid te geven, maar XOXO is wat dat betreft een cohesief geheel geworden waar andere bands alleen maar van kunnen dromen.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat frontman Gary Louris heeft gekozen voor een andere aanpak dan dat ze gewend waren. Louris werkt al enige tijd met de huidige bandleden, en wist daardoor wat ieder zijn kwaliteiten waren. Deze aanpak is uiteindelijk optimaal benut.
XOXO maakte niet meteen indruk op mij, maar de laatste dagen is het kwartje steeds meer de juiste kant opgevallen. Zo is Living in a Bubble een roep naar het matigen van het huidige consumeren van nieuws. Het nummer is vóór het Corona virus geschreven, maar is op dit moment relevanter dan ooit en is echt een nummer die er bovenuit springt.
Daarnaast zijn This Forgotten Town, Bitter Pill en Little Victories Jayhawks klassiekers die een mooie plaats innemen binnen het rijke oeuvre van de band.
Dit alles zorgt er voor dat XOXO opvalt in de grote Americana vijver die tegenwoordig overvol is. Niet dat The Jayhawks zich zorgen hoeven te maken om op te vallen, want ze hebben hun bekendheid onder het grote publiek al meer dan verdiend.
Desalniettemin blijft het indrukwekkend om platen uit te brengen van dit kaliber. Gary Louris heeft er goed aangedaan om een nieuwe richting in te slaan en het productieproces door elkaar te schudden. XOXO is een verfrissende en robuuste plaat geworden waar éénieder van de band de gelegenheid heeft gekregen om zijn creativiteit te ontplooien. Laat ze vooral dit pad blijven volgen, dan hebben ze met mij een nieuwe fan er bij.
