Ik ben totaal niet bekend met het Nederlandse muzikale landschap. Verder dan een Danny Vera, Mercy John, JW Roy, Jodymoon en Tip Jar kom ik niet. Wat er allemaal binnen de mainstream muziek industrie gebeurt ben ik niet bekend mee. Ik kwam er daarom ook laat achter dat Caroline van der Leeuw van de band Caro Emerald een nieuw project heeft genaamd The Jordan.
Caro Emerald zegt mij niet veel al ken ik de band van naam. Ik weet ook dat ze aardig succes hebben met hun muziek in en rondom Nederland. Waarom van der Leeuw de band heeft verlaten is om het verleden te laten voor wat het is en iets nieuws te beginnen. Het begon haar allemaal te veel routine te worden en ze was de band waarschijnlijk zat.
Maar hoe ze dit project The Jordan aangepakt heeft is heel vreemd. Er werden begin vorig jaar twee singles uitgebracht via stream platformen onder de naam The Jordan. Niemand wist toen nog dat Caroline van der Leeuw de artiest achter The Jordan was. Later in het jaar werd dat bekend en werd er ook een nieuw album aangekondigd Nowhere Near the Sky.
Het vreemde van het hele verhaal is dat The Jordan gewoon weer de mainstream opzoekt om de plaat te promoten. Daar was Caroline van der Leeuw toch helemaal klaar mee? De routine van hits schrijven en steeds maar weer nieuwe muziek promoten. Maar toch zie je The Jordan helemaal terug bij mainstream media. Ze willen maar al te graag haar muziek onder het volk brengen.
Maar goed, Nowhere in the Sky. Het wordt een mix van jaren 90 trip-hop, folktronica en alternatieve muziek genoemd. Klinkt allemaal reuze interessant en heel bekend ben ik niet met dit soort genres. Wat er wel duidelijk wordt is dat The Jordan een uitstekende plaat heeft weten te produceren. Klinkt gemaakt voor de mainstream, inderdaad, maar ik vind het allemaal best prima naar te luisteren.
De Nederlandse media zal natuurlijk automatisch heel lovend zijn over The Jordan en Nowhere Near the Sky. Caro Emerald is één van de weinige bands met veel bekendheid in het buitenland. Maar de lovende kritieken zijn naar mijn mening geheel terecht. Het album is toegankelijk, af en toe wat donker, maar het luistert op een hele aangename manier lekker weg. Hoe dit album tot stand is gekomen heb ik mij bedenken bij, maar er zal vast logisch nagedacht zijn over dit soort marketing praktijken. Desalniettemin, uitermate geslaagd project van The Jordan.
Uitgebracht door Big Mouse / Cooking Vinyl
