Vóór de pandemie waren het mooie tijden voor de Canadese Bluegrass band The Slocan Ramblers. Ze brachten in 2019 hun plaat Queen City Jubilee uit en hadden daar veel succes mee. Zoveel succes dat er een nominatie kwam van het prestigieuze Juno Awards. Daarnaast wonnen ze de Momentum Band of the Year award in 2020 van de International Bluegrass Music Association. Maar de band kon niet lang van het succes genieten.
Bandleden Adrian Gross en Darryl Poulsen verloren tijdens de pandemie goede familieleden en de bassist van de band besloot een stapje terug te doen. Deze veranderingen moesten verwerkt worden en dat werd daarom ook volop gedaan. Het resultaat hoor je op nieuwe plaat Up the Hill and Through the Fog. Opvallend genoeg is het wel een hele positieve plaat, waar The Slocan Ramblers min of meer het leven vieren.
Dat positieve merk je in de teksten en uiteraard ook in de muziek. The Slocan Ramblers zijn namelijk een Bluegrass band en dat staat garant voor veel getokkel, heel veel getokkel. Op de album cover staan de leden met een banjo, akoestische gitaar en mandoline en deze instrumenten nemen dan ook een prominente rol op de plaat. Het is heerlijk vertoeven in het muzikale spectrum wat deze heren ten gehore brengen.
Maar om Up the Hill and Through the Fog helemaal het label Bluegrass toe te bedelen is niet helemaal eerlijk. Ja, het is de kern van The Slocan Rablers, maar ze zoeken met deze plaat toch wel redelijk wat de grenzen van het genre op. Zo verkennen ze op een aantal nummers een bepaald roots geluid en ook schuwen ze niet om wat pop invloeden in de mix te brengen. Het maakt deze plaat veelzijdig, divers en bovenal een genot om naar te luisteren.
Het is tegenwoordig moeilijk om als band jezelf te profileren en op te vallen. Zeker als het gaat om het Bluegrass genre zijn er genoeg opties voor de luisteraar. Je moet heel wat kunnen om zoveel mogelijk luisteraars aan je te binden. The Slocan Ramblers hebben daar met Up the Hill and Through the Fog klaarblijkelijk niet zo veel moeite mee. Het is simpelweg heel aangename ritmische Bluegrass muziek waar duidelijk de grenzen van het genre worden opgezocht. Ik word er goed vrolijk van en kan mij niet voorstellen dat mede Bluegrass liefhebbers er dat niet van worden. Er is helemaal niets mis met deze plaat en doet wat een Bluegrass plaat moet doen: entertainen.
Uitgebracht in eigen beheer
