De volgende country neo-traditionalist is aan zet. Hoorden we eerder dit jaar uitstekende albums van Alan Jackson, Travis Tritt en Gary Allan, nu is Toby Keith aan het woord. Door maanden lockdown in Mexico kwam Peso in My Pocket tot stand. Het was voor Toby Keith een iets wat andere benadering in vergelijking met zijn eerdere platen. Of dat hier positief uitpakt betwijfel ik eerlijk gezegd.
Ik moet toegeven dat de jaren ’90 country mij nog niet helemaal pakt. Alan Jackson vind ik tof en zo ook George Strait. Maar de voorkeur gaat duidelijk uit naar de jaren ’70. Toby Keith is dus een van de neo-traditionalisten die vanaf de jaren negentig min of meer een nieuwe country geluid ontwikkelden. Keith heeft er grote successen mee behaald, met vooral veel hits. Maar als we naar de jaren ’10 en verder kijken lijkt zijn succesformule uit te werken. Het werd voor Keith moeilijk om de nieuwe lichting mainstream country bij te houden.
Dat verandert op Peso in My Pocket. Hij geeft toe aan eenvoudige feestnummers die je tegenwoordig veel hoort bij mainstream country. Ik begrijp het, Toby Keith wil de beste zijn en zijn successen uit het verleden herhalen. Maar dat werkt naar mijn mening averechts. Alan Jackson weet hoe hij zijn eigen geluid weet te behouden in zijn nieuwe platen en Travis Tritt doet dat ook. Misschien hebben ze er minder succes mee, maar het zijn bewuste creatieve keuzes. Toby Keith ziet wat dat betreft alleen maar peso’s.
Natuurlijk is Peso in My Pocket niet slecht, maar ik vind het feestgehalte wel heel erg groot voor een artiest die in het verleden authentieke country muziek produceerde. Daar kan afsluiter en politiek beladen Happy Birthday America geen verandering inbrengen. Het klinkt over het geheel weinig opzienbarends. Maar nogmaals, mijn voorkeur voor hedendaagse country muziek ligt dan ook niet bij de mainstream.
Het team en Toby Keith zelf leveren hier geen half werk af, laat dat duidelijk zijn. Maar iets meer “country” had van mij wel gemogen. Nu is het overduidelijk dat Keith bij de tijd wil blijven en mee wil doen met de jonge populaire country artiesten. Succes zal hij met Peso in My Pocket ongetwijfeld gaan krijgen, maar ik laat Toby Keith even voor wat het is en richt mijn pijlen op old school Toby Keith uit de jaren ’90. Ik ga er vanuit dat ik daar een stuk vrolijker van word.
Uitgebracht door Show Dog / Thirty Tigers
