In mijn periode vóór country luisterde ik voornamelijk folk, indie en rock muziek. Bands zoals The Killers, Maximo Park en Muse stonden dagelijks op. Ook kleine indie pop bandjes zette ik graag op zoals Magic Man, Panama Wedding en The Mogwli’s. De laatste jaren heb ik dit genre een beetje laten varen door het mega aanbod van country muziek. Toch zie ik ze af en toe op Spotify voorbij komen met nieuwe muziek, en daar is The Lighthouse and the Whaler één van.
Want al in 2012 kwam deze band uit Canada om mijn radar terecht met het album This is an Adventure. Ik was toentertijd aardig onder de indruk van de heerlijke losse melodieën en prachtige vocals. Deze week dat album weer eens opgezet en het boet niet aan kracht in. In tegenstelling, het wint aan kracht. Wat ik mij ervan kan herinneren is dat ik vooral de 3 á 4 singles heel sterk vond. Nu is dat totaal omgedraaid en beklijven de nummers die ik toen minder vond nu veel beter.
Mont Royal kwam in 2015 uit en die ik draaide ik in die periode veel. Ook deze week weer eens opgezet en vind ik eerlijk gezegd een stuk minder dan This is an Adventure. Minder echte top nummers en niveau is van degelijk niveau. Je hoort wel de kwaliteit van deze band. Nu, maar liefst zes jaar later brengen The Lighthouse and the Whaler nieuwe album Talk uit.
En ik ging er wel voor zitten hoor. Even terug naar die goede oude tijd. Heel makkelijk gezegd is deze band niet veel veranderd. Op Talk hoor je nog steeds toegankelijke en aantrekkelijke nummers. Het ligt allemaal heel makkelijk in het oor en je vliegt vanaf minuut één zo weg met ze. Dat is ook de kracht van deze band, ze laten je achter met muziek die in je hoofd nestelt en je dagenlang mee neuriet.
Als je allergisch bent voor Coldplay-achtige whoo-hoos en ahaa-haas dan raad ik je aan om snel een andere recensie te lezen op deze site. Want dat is wat bij The Lighthouse and the Whaler toch wel opvalt. Krachtige indie-pop is een goed hokje om deze band te plaatsen. Daar is op zich niets mis mee, maar ik begrijp dat de verfijnde muziekfanaat hier met een grote boog omheen loopt. Voor mijzelf vind ik Talk een album waarbij ik terug word geworpen naar tien jaar geleden toen ik nog jong was. Dan neem ik die whoo-hoos voor lief.
Ja, mijn muzieksmaak is wel erg veranderd de afgelopen jaren, maar het blijft nog steeds leuk om nieuwe albums van dit soort bandjes een of twee keer te beluisteren. Even gedachte op nul en je meeslepen door de opbeurende en melodieuze muziek en je kan er weer tegenaan. Dat is The Lighthouse and the Whaler. Veel positieve vibes, lekkere melodieën en genieten maar. Voor mij niet teveel van dit soort indie pop, maar af en toe vind ik het helemaal niet erg. Hopelijk zie jij na het luisteren van Talk ook in waarom artiesten zoals The Lighthouse and the Whaler vandaag de dag nog steeds een grote groep fans heeft en de muziek zoveel geluisterd wordt.
Uitgebracht in eigen beheer
