Ashley Monroe bevindt zich in een veranderingsproces en maakt een plaat die totaal anders is dan haar voorgangers. Rosegold gaat over hartzeer, verlies en transformatie. Het is een verschuiving naar een nieuw geluid. Waren Monroe’s eerdere platen nog country-georiënteerd, op Rosegold gaat ze volledig richting pop. Dat is even een verrassing en een aparte wending, maar pakt uiteindelijk gelukkig goed uit.
Deze dame weet hoe ze muziek moet schrijven en produceren. Ze situeert zich namelijk al in Nashville sinds haar tienerjaren. De inmiddels 34-jarige is helemaal ingeburgerd in Music City en schreef liedjes voor grote artiesten zoals Miranda Lambert, Guy Clark, Carrie Underwood en Jason Aldean. Die schrijfkwaliteit bracht haar ook naar het maken van eigen albums. Met Sparrow als haar grootste doorbraak. Een op en top Nashville country plaat met prachtige fiddle klanken.
In 2011 zette Ashley Monroe een samenwerking op met Miranda Lambert en Angaleena Presley. Het trio noemde zichzelf Pistol Annies en genereerde aardig wat bekendheid bij het country publiek. Het laatste album van de Pistol Annies en Sparrow dateren uit 2018 en sindsdien concentreerde Monroe zich op haar optredens en een nieuw album.
Rosegold is binnen een periode van twee jaar geproduceerd en Ashley Monroe slaat volledig nieuwe wegen in. Rosegold is dan ook niets vergeleken met eerdere albums. Het wordt al vanaf het begin van deze plaat duidelijk dat Monroe duidelijk het popgenre verkent. Aan de ene kant is dat jammer, want de country invloeden van haar eerdere albums deden goed haar werk. Maar het valt te prijzen dat Ashley Monroe deze grote stap durfde te zetten.
Tekstueel gezien gaat Rosegold veel over de liefde. Gebroken harten, nieuwe liefdes en veranderende persoonlijkheden worden aangehaald. Het gaat niet erg diep, blijft vooral zoet en op sommige momenten vol met emotie. Met een warme muzikale inkleuring is Rosegold prettig om naar te luisteren. Al mis ik hier toch soms instrumenten zoals fiddles en pedal steels. Het klinkt allemaal heel gelikt. Dat is immers de weg die Monroe is ingeslagen en blijft hier wennen.
Of ze hiermee de country luisteraar gaat winnen betwijfel ik. Die zullen lichtelijk teleurgesteld gaan worden. De pop luisteraars daarentegen zullen Rosegold gaan omarmen. Naar mijn mening staan op dit album niet echt grote (potentiële) hits. De kwaliteit van deze plaat is goed genoeg om een groot publiek aan te spreken, maar je mist dat ene nummer die voor grote golven gaat zorgen. Maakt niet uit, want Rosegold is wel degelijk een sterke popplaat die Ashley Monroe in ander daglicht plaatst. Een hele verandering en een zeer gewaagde zet. Alleen voor dat al veel respect. (Thirty Tigers)
