Recensie ook gepubliceerd op Newcountry.nl via deze link
Het album Shine on Rainy Day van Brent Cobb was één van mijn favoriete albums uit 2016. Het album behaalde zelfs een Grammy nominatie, geheel terecht. Het was mijn eerste kennismaking met Cobb die smaakte naar meer. Providence Canyon uit 2018 gaf meer eenzelfde smaak en zijn nieuwste release Keep ‘Em on They Toes doet in grote lijnen niets anders.
Neef en producer Dave Cobb is voor Keep ‘Em on They Toes aan de zijlijn gezet en B. Cobb heeft dit keer producer Brad Cook uitgenodigd. Niet de minste, want Cook heeft met artiesten gewerkt zoals Brandi Carlile en Bon Iver. Maar het album is niet een rigoureuze verandering geworden ten opzichte van Cobb’s eerdere projecten. Het zijn lichte accenten zoals het gebruik van de fiddle waar de verandering in zit.
De verrassing is wat dat betreft er wel van af. Het is niet zozeer slecht te noemen, maar het is net alsof je in een warm bad stapt. We krijgen keurig 10 nummers aangeboden die veilig binnen de lijntjes kleuren. Titelnummer Keep ‘Em on They Toes, Sometimes I’m a Clown en The World Is Ending zijn de prijsnummers op deze plaat.
Cobb heeft om zijn muziekcarrière op te starten gewoond in Los Angeles en Nashville. Dat heeft hem goed gedaan gezien zijn succes. Maar sinds een paar jaar woont hij weer in zijn thuisstaat Georgia. Dat heeft duidelijk zijn teksten beïnvloed. Gingen zijn teksten op eerdere platen nog over mensen en plaatsen, dit keer spreekt zijn gevoel. Good Times and Good Love is hier een mooi voorbeeld van. Ingetogen en gedreven op fiddle en piano laat Cobb weten om tot elkaar te komen en het beste ervan te maken. Leef in het moment, want goede tijden en liefde kunnen zomaar voorbij zijn.
Is Keep ‘Em on They Toes dan nog wel het luisteren waard, waar de vernieuwing ontbreekt? Ondanks dat we niets nieuws horen van Cobb is dit country muziek die je anno 2020 niet mag missen. Ben je nog onbekend met Cobb raad ik Shine on Rainy Day aan die net wat meer verfrissend aanvoelt. Vandaar uit kan je Keep ‘Em on They Toes oppakken die daar een vervolg aangeeft. Prima plaat hebben we hier, maar echt verrassen doet het niet meer.
