Een albumrecensie die vorig jaar klaar stond om te voorzien van een recensie, maar het uiteindelijk toch niet werd. De reden blijft een beetje vaag, maar Brit Taylor gaat dit jaar gewoon in de herkansing. En nu wel met succes. Reden waarom ik Real Me nu wel een kans geef is omdat er een deluxe versie is verschenen. Daarnaast spelen de positieve kritieken van de gewone editie van Real Me ook mee. Dus voilà, mijn mening alsnog.
Brit Taylor heeft alle ingrediënten om door te breken zoals mainstream artiesten Hailey Whitters, Ingrid Andress en Carly Pearce. Ze zou met Nashville producers makkelijk een groot publiek kunnen aanspreken. Toch doet Brit Taylor dat niet en gaat met Real Me voor een authentiek en puur country en Americana geluid. En dat valt te bejubelen, want dit zijn country artiesten die het dichts bij zichzelf blijven en muziek produceren vanuit het hart. Dat merk je aan Real Me.
Ze begeeft zich dan ook op het pad die alternatieve country artiesten bewandelen zoals Ashley Campbell, Bella White en Lily B Moonflower. En het is niet zo dat Brit Taylor in Amerika een hele obscure naam is op dit moment. Ze krijgt met dit album genoeg aandacht van critici Rolling Stone, Billboard, American Songwriter en ga zo maar door. Het talent en puurheid wordt volledig erkend. Overigens ook door de luisteraar.
Real Me is wat mij betreft een album die gehoord mag worden. Het bevat inderdaad country invloeden zoals op Waking Up Ain’t Easy en Go Down Swingin’ heeft zelfs Western Swing tinten. Daarnaast is een Americana geluid niet ver weg en balanceert ze deze genres op een perfecte manier. Het draait bij Real Me, zowel tekstueel als muzikaal gezien, om je eigen weg vinden en alles wat daarbij tegenkomt. De leuke en mindere leuke kanten.
Het talent wat Brit Taylor bezit wordt niet alleen erkend door critici en luisteraar. Ze heeft voor Real Me een geweldige producer weten aan te trekken. Dave Brainard produceerde eerder platen voor onder andere Brandy Clark, Jamey Johnson en Sunny Sweeney. Als je een beetje bekend bent met country zijn dit niet de minste namen. Real Me is een fijne toevoeging aan zijn productielijst en je hoort dat op dit album vooral op de details en rijke instrumentatie is gelet. Daarnaast klinkt het als een perfect geheel en de 3 extra nummers die er op de deluxe staan zijn een prima toevoeging. Met afsluiter At Least There’s No Babies (ft. Dee White) als uitsmijter.
Beter laat dan nooit, maar Brit Taylor heeft mij gevangen met Real Me (Deluxe). Het is interessant om te zien dat ze echt haar eigen pad volgt en vandaaruit haar muziek regisseert. Authenticiteit, puur en bevlogen zijn naar mijn mening allemaal eigenschappen die hier van toepassing zijn. Ik ben er dan ook van overtuigd dat Brit Taylor in de toekomst zich niet laat overgeven aan de mainstream en dit pad aanhoudt. Niets dan alleen maar respect voor dat.
Uitgebracht door Cut A Shine Records
