Een album recenseren buiten het country genre vind ik af en toe wel kunnen. James Lee Baker is een folk artiest die met zijn nieuwe plaat 100 Summers zijn leven bespreekt met wat hem allemaal bezighoudt. Met een keur van professionele muzikanten die meewerkten is deze plaat een indrukwekkend hoogstandje geworden. Zowel op instrumentaal als tekstueel gebied.
Om maar even een opsomming te geven van de professionals: Chris Bell (Eagles), Doug Pettibone (Lucinda Williams), Roscoe Beck (Leonard Cohen) en Matt Hubbard (Willie Nelson). Het zullen ongetwijfeld prachtige leermomenten zijn geweest in de studio voor Baker. 100 Summers is dan ook echte vakmanschap geworden. De productie is goed uitgewerkt met accenten op fiddles, accordeons, pedal steel en mondharmonica’s.
Tekstueel gezien is het ook een plaatje. Zo oppert Baker op openingsnummer 100 Summers dat hij niet een leven wil met nietszeggende dingen. Hij zoekt naar een leven vol verwondering en betekenis. Een leven waar de liefde en warmte worden omarmd.
Veel mensen spuwen vuur op technologische ontwikkelingen. Het draait tegenwoordig alleen nog maar om de smartphone, social media en internet, met alle gevolgen van dien. Baker denkt daar net zo over. Op A New Man’s World bespreekt hij dit gevoelige onderwerp.
Alhoewel 100 Summers een echte folk-plaat is geworden fonkelt er ook nog wat country muziek door. Op The Last Cowboy in Hutchinson County nemen de grote bedrijven de Texas county Hutchinson County over. Er is geen reden meer voor cowboys om op de vlaktes van de ranches te werken. Het grote geld kan inmiddels worden verdiend bij fabrieken en andere corporaties. Een van de hoogtepunten van 100 Summers met prachtige pedal steel begeleiding.
100 Summers is een plaat geworden die mooie verhalen bevat. Baker vraagt zich van alles af. Waar gaat het heen met deze wereld? Hoe vind ik mij plek? Wat voor invloed heeft religie op dit allemaal? 100 Summers is een boeiend en intrigerende plaat geworden.
Tot slot nog een positieve noot voor het artwork. Indonesische freelancer Zulfikri Mokoagow maakte voor elk nummer unieke artwork. Eigenlijk wordt het allemaal met de album cover samengevat. Naar mijn mening gaat het over persoonlijke groei, je plek vinden in de wereld en liefde verspreiden. Met 100 Summers is James Lee Baker dat in ieder geval goed gelukt.
