Recensie ook gepubliceerd op Newcountry.nl via deze link.
Met God aan zijn zijde kijkt de gelovige Mo Pitney op zijn nieuwe plaat Ain’t Lookin’ Back vooruit. Daar heeft hij immers alle reden toe. De kersverse vader leidt een heel ander leven nu er een kleintje bij is gekomen. Andere verantwoordelijkheden en prioriteiten. Daarnaast heeft hij het afgelopen anderhalf jaar voornamelijk gewerkt aan het bouwen van een eigen huis voor zijn gezin. Maar muziek blijft een rol spelen in het leven van Pitney. Na zijn doorbraak in 2016 met het debuutalbum Behind This Guitar is er vier jaar later nieuwe muziek.
Vier jaar is een lange tijd tussen albums in de muziekwereld, maar Pitney heeft in deze periode honderden nummers weten te schrijven. Meer dan genoeg om in 2020 uiteindelijk een plaat op te nemen. Samen met producer Jim ‘Moose’ Brown (Josh Turner, Jamey Johnson) heeft hij het aantal terug weten te brengen naar 13 nummers die Ain’t Lookin’ Back maken. En het album is als resultaat een mooie variatie geworden tussen de serieuze en speelse kant van Pitney.
De serieusheid is gelijk al te horen op openingsnummer A Music Man. Een prachtige ballad waarin Pitney ons vertelt dat het hem niet draait om bekendheid en geld, maar dat de muziek als enige telt. Een soort van outlaw uitgangspunt. Het is dan niet heel verwonderlijk dat we aan het einde outlaw artiest Jamey Johnson een paar regels horen inzingen. Fijn om te horen dat Jamey Johnson nog enigszins betrokken is in de country muziek.
Het mierzoete up-tempo nummer Local Honey zorgt voor die luchtige en speelse kant van Pitney. Een liefde overwinnen met zoete honing. Heerlijke Nashville-country waar je vooral niet te veel stil bij moet staan. De Nashville country saus heeft op Ain’t Lookin’ Back de overhand, maar wordt nergens storend. De muziek is wat dat betreft niet plat geproduceerd en je merkt dat Pitney de controle behoudt.
Old Home Place begint met een banjo en fiddle en zorgt verrassend genoeg voor een Bluegrass geluid. Samen met His All-Star Band laat Pitney zijn diversiteit horen en laat hij vooral de muziek spreken die hij voor ogen heeft. Dat een Bluegrass nummer aanwezig zou zijn had ik niet verwacht, en is naar mijn mening een prima toevoeging aan het album.
Mo Pitney laat met Ain’t Lookin’ Back zijn kwaliteiten zien als zanger en songwriter. Zijn stem is uitermate geschikt voor Nashville standaarden en de teksten zijn variërend en interessant genoeg. Pitney heeft voldoende materiaal liggen voor meerdere albums dus het valt te hopen dat het niet weer vier jaar duurt voor hij wat nieuws uitbrengt. Natuurlijk blijft kwaliteit belangrijker dan kwantiteit, maar daar maak ik mij bij Mo Pitney geen zorgen over.
