Op je oude dag voor een eerste keer uitgenodigd worden voor de Grand Old Opry. Een uitnodiging sinds je vanaf de jaren 90 actief platen uitbrengt binnen de muziekindustrie. Het is Ray Wylie Hubbard overkomen. Het jaar 2015 was het jaar dat alles veranderde voor Hubbard. Populaire country artiest Eric Church deed een name-drop tijdens één van zijn optredens op de CMA Awards. Ray Wylie Hubbard werd door Church in adem genoemd met Elvis Costello en Jeff Tweedy. De Country Music Awards is één van de meeste bekeken live shows op Amerikaanse televisie en zorgde voor een enorme stijging van naamsbekendheid voor Hubbard.
Het resulteerde uiteindelijk een jaar later in zijn Opry debuut en hij maakte met diezelfde Eric Church een nummer dat verscheen op Church zijn album Desperate Man uit 2018. En dat terwijl Hubbard vóór 2015 maar een weinig populaire country artiest was. Hij had wat bescheiden hitjes met Snake Farm en Conservation With the Devil, maar die werden alleen bekend bij de kleine groep schare fans die hij sinds de jaren 90 had opgebouwd.
Maar nu Ray Wylie Hubbard helemaal opgeleefd is door deze ontwikkelingen komt hij met een samenwerkingsplaat genaamd Co-Starring. De plaat verschijnt op het bekende Big Machine label bekend van onder andere Taylor Swift en Florida Georgia Line. Het label had blijkbaar zoveel vertrouwen in Hubbard dat ze het aandurfden om dit album op de markt te brengen. Dat terwijl Big Machine toch een heel andere geluid vertegenwoordigt dan die van Hubbard.
Door deze positieve omstandigheden is Hubbard letterlijk en figuurlijk naar buiten getreden. De laatste jaren heeft hij veel vrienden gemaakt binnen de muziek industrie. Op Co-Starring zijn alleen nummers te vinden die hij samen met andere artiesten heeft gemaakt. Bekende namen zoals Ashley McBryde, Larkin Poe, Elizabeth Cook, Ringo Starr, Pam Tillis en Ronnie Dunn komen voorbij.
Verwacht niet dat deze namen een extreem grote invloed hebben gehad op Co-Starring als het aankomt op de samenzang. De ster op deze plaat is vooral Ray Wylie Hubbard waarbij af en toe wat wat achtergrondzang is te horen van de desbetreffende artiest. Alleen op single Drink Till I See Double heeft Elizabeth Cook een duidelijk aandeel in een couplet.
Ondanks dat Ray Wylie Hubbard alweer 73 jaar oud is hij redelijk bij stem. Natuurlijk hoor je een bepaalde rasp op zijn stem. Het luistert in ieder geval prettig weg en stoort wat dat betreft niet. Het heeft mijn inziens wat gelijkenissen met het laatste album van Chris Knight, Almost Daylight. Zo’n zelfde rasperige stem waarin je het oude en doorleefde hoort en voelt.
Met Co-Starring bewijst Ray Wylie Hubbard dat hij mee kan met de oudjes die tegenwoordig nog platen uitbrengen. Ik noem de muziek van Chris Knight, Bob Dylan en Willie Nelson. Allemaal platen die makkelijk hun mannetje staat in de hedendaagse muziekwereld. Co-Starring is een countryachtige blues plaat geworden waar samenwerking centraal staat. Alhoewel ik de samenwerking vocaal gezien van minder toegevoegde waarde vind, is er op andere muzikale gebieden genoeg diversiteit te vinden. Dat is naar mijn mening absoluut te danken aan de samenwerkingen die Ray Wylie Hubbard is aangegaan.
