In juni tijdens een livestream kondigde Sturgill Simpson dit speciale project al aan. Deze maand kwam onverwachts de release. Een album vol met Bluegrass nummers van zijn vroegere werk. Dit zijn dus niet nieuwe nummers die we te horen krijgen. Op Cuttin’ Grass horen we een Sturgill Simpson met een geluid waar hij ooit mee is begonnen.
Bluegrass is een genre op zich. Het is een pure en oude vorm van countrymuziek. Het staat bekend om het snelle getokkel van instrumenten zoals de banjo, fiddle en mandoline. Het zorgt voor prachtig samenspel tussen verschillende muzikanten. Op Cuttin’ Grass heeft Sturgill Simpson de hulp ingeroepen van muzikanten Stuart Duncan (fiddle), Sierra Hull (mandoline), Scott Vestal (banjo), Tim O’Brien (gitaar), Mark Howard (gitaar) en Mike Bub (bass). De plaat klinkt als een klok en de dynamiek tussen de verschillende artiesten is perfect uitgebalanceerd.
Cuttin’ Grass Vol. 1 is een tussendoortje, maar niet zomaar een tussendoortje. Het is een plaat met artiesten die liefde hebben voor countrymuziek. Het is een best of van Simpson die ongetwijfeld zomaar hoog in de eindejaarslijstjes kan gaan verschijnen dit jaar.
Het album zorgt voor veel herkenbaarheid met de bekende nummers van zijn oeuvre. Maar interessanter zijn de nummers van zijn vroegere Bluegrass band Sunday Valley. Die waren mij nog niet eerder bekend, maar passen perfect op deze herbewerkingen. All the Pretty Colors, I Don’t Mind, I Wonder en Sometimes Wine zullen voor veel luisteraars nieuw zijn omdat Sunday Valley in de vergetelheid is geraakt en de muziek op dit moment onmogelijk nog ergens te verkrijgen is. Simpson was gelukkig bereid om een deel op te nemen voor Cuttin’ Grass Vol. 1 en hopelijk krijgen we meer van Sunday Valley te horen op Vol. 2.
Maar ook de nummers die Sturgill Simpson heeft uitgekozen van zijn eigen soloalbums blijven ongekend goed. Misschien in deze Bluegrass uitvoering zelfs beter. We horen veel terug van zijn klassieker Metamodern Sounds in Country Music, 2 nummers van Sailor’s Guide to Earth en een paar van zijn debuut High Top Mountain. Zijn rock getinte album SOUND & FURY uit 2019 wordt weggelaten uit deze eerste volume. Misschien wordt dat album voor een tweede volume gebruikt, al betwijfel ik of dat goed gaat passen in Bluegrass stijl.
Sturgill Simpson blijft in ieder geval verrassen. Dat deed hij vorig jaar met SOUND & FURY en dit jaar terug naar de basis met Cuttin’ Grass. Als je niet bekend bent met Sturgill Simpson is dit een goed album om mee te beginnen. Natuurlijk moet je van het pure country geluid houden, maar hier horen we de essentie van Sturgill Simpson. Dit is Simpson in grote vorm.
Simpson heeft aangegeven dat zijn plan om in totaal vijf albums uit te brengen met Cuttin’ Grass even stil staat. Cuttin’ Grass Vol. 1 is dus niet zijn laatste album. Maar dat deze plaat op zichzelf staat moge duidelijk zijn. Dit is een plaat voor mensen die onbekend zijn met Simpson zijn werk, maar ook voor de fans die Simpson een beetje uit het oog zijn verloren met SOUND & FURY. Cuttin’ Grass is een ode aan het Bluegrass genre. Een genre dat al vanaf de jaren 30 van vorige eeuw springlevend is. En nog steeds. Dit album is daar het bewijs van.
